ผู้ที่บรรลุเป้าหมาย เป็นเจ้าคนนายคนชอบคิดอย่างนี้

[Jessicas]

ในเวลาที่ยังเป็นผู้เรียน หลายคนต่างเชื่อเสมอว่าถ้าได้ตั้งใจเรียน สอบติดคณะที่ใช่

ยิ่งมีโอกาสได้งานที่ดี เงินเดือนที่ดี และก็ยิ่งเป็นอาชีพที่คนใดกันแน่ก็รู้จักเป็นต้นว่า ข้าราชการ, วิศวกร


นักธุรกิจยิ่งน่าภูมิใจไปใหญ่ เพราะนอกจากเงินเดือนที่ได้ ส ม น้ำ ส ม เ นื้ อ มีเยอะมากพอที่จะเผื่อแผ่


ครอบครัวได้ มีผลประโยชน์รองรับให้สุขยังเป็นอาชีพที่ถือว่า "มีหน้ามีตา" คนไหนกันก็ต้อนรับกันหมด

แต่ในโลกของข้อเท็จจริงแล้ว อาชีพที่ "มีหน้ามีตา" ในสังคม ไม่ได้เหมาะสมกับทุกคนเสมอไป

รวมทั้งในแต่ละอาชีพ เขาก็มีการระบุอัตรารับสมัครแต่ละปีที่ค่อนข้างจะจำกัดน่ะสิ !

"แล้วจะเรียนไปเพราะเหตุใด ถ้าสุดท้ายก็ได้งานที่ไม่ตรงสาย/ งานที่น้อยคนจะรู้จัก/ ค่าจ้างรายเดือนที่มิได้เยอะมากอะไร ?"

คำถามนี้จะได้คำตอบที่ เ ค รี ย ด มากมายเลย เพราะว่ามันเต็มไปด้วยความคาดหมายที่รู้สึกว่า

"พวกเรามีทางเลือกอยู่ไม่กี่อย่างในชีวิต" แต่ว่าหากลองเปลี่ยนเป็นความนึกคิด "ฉันปฏิบัติงานอะไรก็ได้


ไม่ว่าจะตรงสายหรือไม่ก็ตาม" มันอาจดูประโยคขี้แพ้ในสายตาบางคน


แต่ว่าถ้าหากคิดๆดูแล้ว มันรู้เรื่องเพลิดเพลินใจ เยอะแยะกว่าการตั้งปัญหาแบบแรกเพราะว่าความจริงของชีวิตเป็น

1. มนุษย์ทุกคนมีความเข้าใจในตัวเอง "ผิดแผกแตกต่าง" กันไปพวกเราไม่มีความจำเป็นที่ต้องเก่งเช่นกันหมด

2. ในรั้วโรงเรียน- ม ห า วิ ท ย า ลั ยถึงแม้ว่าจะพวกเราได้เรียนกับคุณครูที่เก่งมากแค่ไหน

ขอบเขตความรู้มันก็เป็นเพียงแค่ความรู้ในรั้วเพียงแค่นั้นโลกของวัยผู้ใหญ่ที่โตขึ้น เรายังต้องรู้เห็นอีกมาก

เรียนรู้กันอีก ย า ว ลองถูกลองผิดกันอีกเยอะโดยเหตุนี้ จะมา ฟั น ธ ง ว่าเรียนมาสายวิทย์

จะต้องดำเนินงานสายวิทย์ เรียนสายภาษาจะต้องทำงานสายภาษา มันก็ไม่ถูกเสมอไป

3. มันเป็นเรื่องธรรมดาที่มนุษย์เราจึงควรวิ่งตามหาสิ่งที่ "ใช่"

ค่อยๆเรียนรู้ ค่อยๆปรับนิสัยไป สิ่งที่พวกเรากำลังสนุกสนานเดี๋ยวนี้ บางทีอาจจะยังไม่ใช่ที่สุด

สิ่งที่พวกเราเก่งเวลานี้ ในวันหน้า มันบางทีอาจเป็นเพียงความทรงจำ

เนื่องจากอาจมีหลายต้นสายปลายเหตุให้คิดมากขึ้น อาทิเช่น จำเป็นที่จะต้องพับแผนการศึกษาต่อเอาไว้

เพราะเหตุว่าเงินน้อยเกินไปจำเป็นที่จะต้องดำเนินงานหาเงินก่อน แล้วค่อยไปเรียนศิลปะที่พวกเราถูกใจ ...

เราจะต้องดูจังหวะของชีวิตด้วย (เหตุจำเป็นของชีวิตแต่ละช่วง


4. สิ่งที่พวกเราเรียนมาเป็นสิบเป็นร้อยกว่าวิชา มันเป็น "การหล่อหลอม" หลายวิชามิได้

สอนเราทางตรง แม้กระนั้นให้เราเบาๆซึมซับข้อดีแต่อย่างไปเอง ได้แก่ ฝึกหัดความอดทน, ฝึกฝนความละเอียดอ่อน,

ฝึกความถนัดการเข้าสังคมในครั้งหนึ่งที่พวกเราไม่เห็นคุณประโยชน์ว่าจะใช้อะไรได้จริง พอโตขึ้นอีกหน่อย

มันก็ต้องมีบ้างล่ะที่เราคิดอะไรขึ้นมาจนกระทั่งจำเป็นต้องไปหา อ่ า น ปัดฝุ่นหนังสือเรียนอีกครั้ง

ทุกวิชาความรู้ที่เราได้รับ ไม่เคยเสียเปล่า เพียงแค่พวกเราไม่เห็นค่ามันเอง ลองนึกภาพให้ดีสิ !

5. มนุษย์เราจะต้องมีทางเลือกให้กับชีวิตไว้หลายด้าน หรือ "มีแผนสำรอง"

เพื่อไม่เป็นการปิ ด กั้ นตัวเองจนเกินไป ตัวอย่างเช่น หากวุฒิที่พวกเราเรียนมามันหางาน ย า ก จะยอมรึเปล่าที่เอาวุฒิต่ำลงมากยิ่งกว่านี้หางานไปก่อน?

ถ้าพวกเรามิได้อาชีพนี้ เรายอมได้รึเปล่าที่จะทำอาชีพอื่นไปพลางๆก่อน?

ความฝันสิ่งที่ใช่ มันไม่ควรเป็นสิ่งที่ได้ราวกับดวงใจในทันทีมันคือเรื่องปกติมากมายๆที่ต้องแลกกับความเมื่อยล้า

ความ พ ย า ย า ม หลายเท่าตัว จึงไม่ใช่เรื่องแปลกแต่อย่างใดถ้าเกิดจะพบว่าเพราะอะไร ห ม อ

บางบุคคลถึงเขียนเพลงได้?

ทำไมบางบุคคลเรียนวิชาชีพแต่ว่ามาเป็นนักแสดง?

ทำไมบางคนเรียนไม่จบแม้กระนั้นประสบความสำเร็จ?

หากยังไม่เข้าในข้อนี้ ลองย้อนกลับไป อ่ า น ข้อ 4 อีกครั้งขึ้นชื่อว่า "วิชาความรู้" เราได้รับมา

ถึงจะไม่ใช้ในทันทีทันใดก็ไม่สมควรเสียดาย ขึ้นชื่อว่า "ความฝัน" ถึงจะยังไม่ใช่ในวันนี้

ใช่ว่าวันหน้าจะไม่มีทางเป็นไปได้ มันอยู่ที่ตัวเราล้วนๆว่า... "รู้สึกตัวดีหรือเปล่าว่าทำอะไรอยู่?" รวมทั้ง

"พร้อมจะยืดหยุ่นกับทุกเหตุการณ์ชีวิตรึเปล่า?"

อย่ าลืมว่า...โลกเรากลม และก็มีหลายมิติ ใช่ว่าควรต้องมองเพียงแค่ด้านเดียว
ทำงานไม่ตรงสาย
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13507/
คำค้นหา : ข้อคิดชีวิต