การ อกตัญญูคน ไม่เคยทำให้ผู้ใดกันแน่ได้ดิบได้ดี

[Naprapats]

ผู้ที่เข้ามาหาคุณนั้น มีหลายแบบ เราจงรู้จักแยกให้ออก

บ้างก็ความจริง บ้างก็แค่ละคร ให้ดูน่าสงส าร

ครั้งคราวคุณยื่นมือเข้าไปช่วย แทนที่จะได้รับสิ่งที่ดีคืนมา เปลี่ยนเป็นความซ ว ย

แม้กระนั้นคุณเชื่อเหอะ หากเขาไม่รู้พระคุณ ทำอะไรก็ไม่ขึ้น ไม่เจริญหรอก

ชีวิตเสมือนจะดีแต่ก็ไม่ ดี เหมือนจะราบรื่นแต่ว่าก็ไม่ราบรื่น


ล้ ม ลุกล้มลุกคลุกคลานอยู่ที่เดิม สุดท้ายก็พั ง หมดรูป

โดยที่คุณไม่ต้องทำอะไร ทำสิ่งใด ไม่ต้องทวงบุญคุณ

ดีที่สุดคือ เลิกคบ ออกไปให้ไกลจากชีวิตเขา

คนเราจะอยู่เพียงลำพังตามลำพั ง มิได้ ต้องพึ่งพาอาศัยกัน

ทั้งในด้านพลังกาย กำลังความคิด และอื่นๆ

ถ้าเกิดได้รับอุปการะจากผู้ใดกันแน่ ก็เรียกผู้นั้นว่า ผู้มีบุญคุณหรือผู้มีบุญคุณ

ใครกันแน่ช่วยเหลือให้อุปการะแก่เรา ก็ไม่พึงลืมพระคุณของคนนั้น


ผู้ไม่ลืมอุปถัมภ์ค้ำชูที่ผู้อื่นมีแก่ตน ย่อมเป็นผู้เจริญด้วย ลาภขั้นสรเสริญ ความเป็นมิตร


แม้กระนั้นผู้ใดทรพีของคนอื่น หรือดูหมิ่นพระคุณของผู้มีอุปการะของตน

ผู้นั้นจะเป็นผู้ ต่ำ ต้ อ ย ทำความดีไม่ขึ้น เป็นคน อ า ภั พ

แม้จะพย าย ามขวนขวายอย่างไร ก็มักจะ ล้ ม เ ห ล ว หมดรูปเหมือนเดิม

การดูถูกเหยียดหยามพระคุณของผู้มีพระคุณ เขาเรียกว่า การ เ น รคุณ

การ เ น ร คุณเป็นตัว ก า ล กิ ณี จะรอดึงให้คนเ น ร คุ ณ ต ก ต่ำ

ไม่มีจังหวะ ที่จะสุขสบายได้ในชีวิตได้เลย

เนื่องจากว่าไม่มีความรู้บุญคุณ ไม่มีความเป็นผู้ทรงความรู้คุณคน

ต้องคิดให้ได้เหอะ เมื่อคิดได้แล้ว แปลงนิสัยตนเอง ได้ชดเชยตามควรแล้ว

ชีวิตก็จะค่อยๆดียิ่งขึ้นเรื่อยๆตามเหตุต่างๆที่ต้องเป็น

กตัญญูรู้คุณคนแล้วทดแทน นี่แหละ สัญลักษณ์ของคนดี
บุญคุณ
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13590/