พอเราแก่ พวกเราจะเป็นผู้ใหญ่อย่างไร ให้บุตรหลานรัก

[Chigaru]

อยู่ไปนานๆให้ลูกหลานเคารพนับถือรัก ไม่ใช่ว่าอยู่นานเนื่องจากว่ากินข้าว แต่เมื่ออายุมากขึ้นแล้ว

ต้องดำรงชีวิตให้สุขสบายมากขึ้นเรื่อยๆ ตามอายุของเรา แบบนี้ชีวิตจะสุขมาก

1. อายุมากขึ้น แม้กระนั้นจำเป็นต้องรู้จักตั ดใจ

บางอย่างเมื่อสู ญเสี ยไปแล้ว ก็อย่าได้ยึดติด ปล่อยวาง คิดให้ได้ว่าแรกเริ่มมันก็มิได้เป็นของพวกเราอยู่แล้ว

และก็วันสุดท้ายในชีวิต คุณก็เอาอะไรไปมิได้แม่แต่อย่างเดียว จงตั ดดวงใจให้ได้ในสิ่งที่สู ญไปแล้ว แล้วจะเป็นสุขกับสิ่งที่ยังมีอยู่ได้

2. เมื่อแก่ขึ้น ให้รู้จักปลง

ควรจะปล่อยวางเรื่องราวบางสิ่งบางอย่าง ที่ควรต้องปลดปล่อย ใจของผู้คนแบกรับได้อย่างจำกั ด อย่ามัวแต่ฝังใจ

ปล่อยวางตำแหน่ง ฐานะที่เคยดำรง วางอดีตกาล แล้วจงศึกษาการใช้ชีวิตในปัจจุบัน ให้สุขสบายในวัยชราซะ

3. ควรที่จะต้องรู้จัก วางอารมณ์

สังคมในอดีต ก็มีความย ากของคนในสมัยก่อนเหมือนกัน ส่วนสังคมในขณะนี้ ก็มีความย ากของคนในปัจจุบัน

ด้วยเหตุนั้น อย่าเอาความนึกคิดของพวกเรามาเป็นที่ตั้ง ไม่พอใจอะไร ก็ว่าลูกหลานเอาความนึกคิดตนเป็นที่ตั้ง


ถ้าเกิดทำแบบนั้นครั้งหนึ่ง คุณงามความดีจะหายไปครั้งหนึ่งเลยล่ะ บุญบารมีของลูกหลานหายไปส่วนหนึ่งส่วนใด


นั่นเนื่องจากบิดามารดาคือพรหมของลูก ถ้าเกิดคอยแช่ ง ด่ า บุตรหลานจะก้าวหน้าได้อย่างไร

4. อายุมากขึ้น เปรียบดังไม้ใกล้ฝั่ง

ตั ณหาจำต้องลดลง ความโล ภ โกรธ หลง ต้องลด คุณงามความดีความเฉียบแหลมจะต้องเยอะขึ้นนะ

ความกรุณา โปรด มุทิตา อุเบกขา จะต้องมาก เตือนตัวเองไว้เสมอว่า อยู่ให้ลูกหลานนับถือรัก

ไม่ใช่ว่า อยู่ให้บุตรหลานเขา หวา ดกลั วจนถึงลูกหลาน ไม่มีใครอย ากใกล้

5. ต้องรู้จักวางมือ ปล่อยวาง

คุณไม่มีวันทำงานไปได้ตลอดหรอกนะ หรืออยู่ดูแลลูกหลานไปจนกระทั่งวันสุดท้าย

ด้วยเหตุนั้น จำเป็นต้องรู้จักวางมือ ลูกหลานมีโชค เขาฟุตบาทของบุตรหลานเอง


หากคิดแทนไปหมดทุกสิ่งเลย คุณนั่นแหละที่จะอ่อนแรงตลอดกาล เพราะเหตุว่าวันหนึ่งที่คุณจากไป


พวกเขาจะมีชีวิตอยู่ต่อได้อย่างไรล่ะ การรู้จักวางมือคือการฝึกหัด ไว้ใจในลูกหลานของเรา รวมทั้งเป็นการเกื้อหนุนเขาไปในตัวด้วย
ผู้ใหญ่
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13553/