ฝึกเดินลำพังหากไม่มีผู้ใดจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[kaidee20]

กำแน่นเท่าใดก็สู ญ เ สี ย มากเท่านั้น

เช่นเดียวกับ การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็หล่นออกมาจากมือมากเท่านั้นที่ควร

ถนอมควรรู้ถนอม ด้วยเหตุว่า เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นอาจเป็นสิ่งที่มีค่าที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด แล้วก็เศร้าใจที่สุดก็เป็นไปได้เมื่อใด ที่รู้สึกหดหู่ถ้าอย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเถิดแต่เมื่อร้องจนถึงสมใจแล้ว ก็ต้องลุกขึ้นยืนหยัด อีกครั้งให้ได้

ความซาบซึ้งทดแทนความผูกพันไม่ได้

ใครก็ตาม เพื่อนพ้องหรือคนแ ปลกหน้าคุณจำต้องเรียนรู้ที่จะยิ้ม แม้ในใจจะร่ำไห้ฟูมฟาย

สักแค่ไหนเพราะว่ามนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นชรา ก็เลยอย่ า ไปคาดหวังว่าจะมีคนใดดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขหากใครคนหนึ่งไม่มีค่าเพียงพอให้ท่านถนอม ก็จำเป็นต้องฝึกฝนปลดปล่อย

ฝึกวาง ฝึกฝนทิ้ง

อย่ า เลือกคบคนที่รูปพรรณสัณฐาน

ควรทำความเข้าใจที่จะยกย่องผู้ที่ความรู้ความเข้าใจ และก็หากคุณรู้สึกว่าตนเองสู้คนอื่นเขามิได้อย่ า

ได้รู้สึกอกน้อยใจ เพราะว่าคุณ ก็เป็นคนเดินดินราวกับบุคคลอื่นปกติ

บิดามารดาเป็นคนที่รักรวมทั้งหวังดีต่อคุณเยอะที่สุด

อย่ า นึกถึงท่านเฉพาะตอนขาดเงิน อย่ า คิดว่าในสายตาบิดามารดา คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่เสมอเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของพ่อแม่แต่ไม่สงส ารบิดามารดาเหรอ ที่มีลูกไม่เคยทราบโตสักครั้ง

ไม่มีอะไรเหมือนเดิม

เพราะว่าทุกสิ่งเปลี่ยนไปทุกเวลาทุกนาที อย่ า เอากระบวนการเก่าๆมาแก้ไข คนสองคน

รักกันบางทีอาจมิได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา อย่ า มัวแต่เพ้อเจ้อ อย่ า มัวแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้อาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนไกลห่างกันมากกว่าเดิม

แนวทางของชีวิตนั้นย า วไกล

ต้องเรียนรู้ที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่คนอื่นไม่ได้พึงพอใจคุณอย่างเดิม ก็ไม่ต้องเสียใจ

เพราะทุกคนต่างมีทางของชีวิตที่จำต้องเ ดินเช่นกัน ไม่มีใครเดินเดินคู่คุณไปจนกระทั่ง

จุดหมายปลายทาง อย่ า ให้คนใดกันคนใดคนหนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง เปลี่ยนเป็นทั้งปวงใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของคนเรา เกิดขึ้นจากการเกลียดชังที่จะอยู่คนเดียว
พึ่งพาตัวเอง
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/