การที่เราเจอะกันเป็นด้วยเหตุว่าпรรม มันไม่ใช่บังเอิญ

[Panitsupa]

มือ ร ม นั้นจะพาคนทั้งคู่มาเจอะกันในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง และถ้าหมดก ร ร ม ไม่อย ากจากคงจะต้องจาก

สิ่งไหนที่พวกเราทำมา ไม่อย ากเจอก็จำต้องพบ ไม่อย ากจากก็จำเป็นต้องจาก นี่แหละหนา ที่เรียกว่า ก ร ร ม


โดยเหตุนี้ การที่เราโดน ปฏิบัติ จากบุคคลอื่น ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันได้ผลของมือ ร ม ที่พวกเราทำมาก่อนนี้


ถึงจะเป็นเรื่องที่พิสูจน์ได้ย าก เพราะเหตุว่าอยู่นอกจากวิสัยของคน ที่จะรับทราบได้

เปรียบเสมือนแร งโน้มถ่วง ที่ดึงเราไว้บนพื้นแผ่นดินโดยที่เราไม่มีสติ หรืออากาศ ถึงจะไม่เห็นซึ่งก็มีอยู่จริง

เว เกลื่อนกลาดร ร ม ก็เช่นกัน ทุกพฤติกรรมนั้นมีผลลัพธ์อยู่แล้ว ถึงเราจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม

เมื่อพวกเรารู้แล้ว ไม่อย ากที่จะสร้างแขน ร ม กับเขาถัดไป ไม่อย ากให้เขามาทำร้ ายอีก

เราก็จำต้องฝึกหัดที่จะให้อภัย ปล่อยเขาออกจากดวงใจ เลิกสร้างมือ ร ม

ส่วนตัวเขาจะสำนึกมั้ย ให้คิดซะว่า พวกเรายกโทษพวกเราได้บุญ


ส่วนเขาก็คงจะได้รับกร ร ม ที่เขาทำ โดยที่เราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรก็ตามกับเขา

เหมือนคำที่ว่า "บุญคนไหนกันแน่..แขน ร ม มัน"

ตามหลักคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านตรัสไว้ว่า ความบังเอิญนั้นไม่มีจริง

เพราะเหตุว่าทุกสิ่งล้วนจะต้องมีแหล่งที่มา โน่นเป็น ตัวมือ ร ม ที่นำพามา

แต่ว่าเมื่อพามาเจอะกันแล้ว ต่อไปเป็น พวกเราเองจะเป็นคนระบุ

กำหนดให้ดีก็ด้วยกันทำดี จะกำหนดให้มันแ ย่ ก็ทำร้ ายซึ่งกันและกัน ก็อยู่ที่เรา

การพบเจอกันในตอนนี้ เป็นผลของกร ร ม ในอดีตกาลที่ผ่านมา

แต่ว่าชีวิตจะเป็นยังไง ในอนาคต เป็นผลของแขน ร ม ที่เราทำในวันนี้
เรื่องบังเอิญ
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13571/